Dlaczego warto wziąć kąpiel 90 minut przed snem?

Chcesz się wyspać? Wykąp się. Inżynierowie biomedyczni z University of Texas w Austin prawdopodobnie znaleźli sposób, aby ludzie mogli lepiej się wysypiać. Systematyczne przeglądy – metoda wykorzystywana do wyszukiwania i analizowania istotnych danych – pozwoliły badaczom przyjrzeć się bliżej tysiącom badań łączących pasywne ogrzewanie ciała z wykorzystaniem wody (prysznice z ciepłą lub gorącą wodą) z lepszą jakością snu.

Tym sposobem świat nauki dowiedział się, że zażycie kąpieli 1-2 godziny przed snem w wodzie o temperaturze około 40-43 stopni Celsjusza może znacząco podwyższyć poziom jakości snu.

Rondel to niepozorny pomocnik w kuchni. Jaki wybrać?

Cykl dobowy a sen

Temperatura ciała, która ma swój udział w regulacji okresów snu i czuwania, wykazuje cykl okołodobowy, w którym temperatura jest nieco wyższa późnym popołudniem i wczesnym wieczorem niż podczas snu, kiedy jest najniższa. Ten cykl u przeciętnej osoby charakteryzuje się obniżeniem podstawowej temperatury ciała około godziny przed zwyczajowym czasem udania się na spoczynek. Spada do najniższego poziomu między środkowym a późniejszym okresem nocnego snu. Następnie zaczyna wzrastać, działając jako rodzaj biologicznego budzika. Cykl temperaturowy napędza cykl snu i jest istotnym czynnikiem, który pomaga szybko zasnąć i mieć wysoką wydajność snu.

Naukowcy odkryli, że optymalny czas odbycia kąpieli w celu obniżenia podstawowej temperatury ciała, aby poprawić jakość snu, wynosi około 90 minut przed pójściem spać. Ciepłe kąpiele i prysznice stymulują układ termoregulacyjny organizmu, powodując znaczny wzrost krążenia krwi i jej przepływ z ośrodkowych układów ciała aż do krańcowych miejsc rąk i stóp. To skutkuje efektywnym usuwaniem ciepła z organizmu, a dzięki temu spadkiem temperatury ciała. Dlatego też, jeśli kąpiel odbędzie się w odpowiednim czasie cyklu dobowego, czyli 1-2 godziny przed snem, zwiększy to szanse nie tylko na szybkie zaśnięcie, ale także na poprawę jakości snu.

Sprawdzone od wieków

Podstawowym środkiem stosowanym od wieków do kąpieli było mydło. Tradycyjne kostki pod względem chemicznym to sole sodowe, potasowe lub trietanoloaminowe wyższych kwasów tłuszczowych najczęściej palmitynowego, stearynowego, oleinowego. Rozpuszczalne w wodzie mydła, ze względu na strukturę chemiczną mają mniej lub bardziej alkaliczny charakter (pH 8-10), przez co mogą zmieniać odczyn skóry, której naturalne pH wynosi 5,5-6. W przypadku skóry zdrowej, prawidłowo natłuszczonej powrót do normalnego stanu następuje praktycznie w ciągu kilkunastu minut. Dla skóry wrażliwej, suchej sytuacja jest bardziej skomplikowana. Osiągnięcie równowagi kwasowej po myciu mydłem trwa znacznie dłużej. Pomimo że nie ma ono silnych właściwości odtłuszczających osoby, z tego typu skórą, po myciu mogą odczuwać duży dyskomfort związany z uczuciem znacznego jej napięcia, dalszego wysuszenia.

Do celów kosmetycznych

Z tego też powodu do celów kosmetycznych chętnie używa się mydeł wzbogaconych o różne substancje niwelujące ten efekt. Coraz częściej składnikami mydeł są też związki o działaniu nawilżającym, takie jak gliceryna, glikol propylenowy, aminokwasy. Do mydeł pielęgnacyjnych dodawane są również substancje łagodzące podrażnienia, między innymi D-pantenol czy bisabolol. W bogatej ofercie mydeł znaleźć także można produkty o specjalnym przeznaczeniu, np. o działaniu antybakteryjnym czy też przeciwłojotokowym. Najczęściej zawierają one w składzie surowce pochodzenia naturalnego, takie jak olejki eteryczne, ekstrakty roślinne czy też wyizolowane z nich związki charakteryzujące się tego typu działaniem. Często w ich recepturach pojawiają się siarka i dziegieć, spośród olejków zaś rozmarynowy, lawendowy, z drzewa herbacianego. Przemysł kosmetyczny oferuje także mydła antycellulitowe i pilingujące zawierające w swoim składzie pestki brzoskwiń, rozdrobnione migdały, algi, otręby, rozdrobnioną gąbkę czy trukwę egipską. Co ciekawe, warto przypomnieć, że pierwsze preparaty o podobnym działaniu używane były już w czasach starożytnych. Grecy wytwarzali bowiem mydła, w których znajdowały się podobne układy.

Sprawdź jak podnieść samoocenę?

Książka do przeczytania na weekend: Gdy kobiety milczały

Popularne zabiegi kosmetyczne

Czy warto przejść na kosmetyki profesjonalne?

Zamiast mydła płyn

W segmencie środków higienicznych coraz częściej pojawiającą się alternatywą dla mydeł naturalnych stają się tzw. syntetyczne środki myjące. Oferowane są one w różnej postaci. Na półkach sklepowych i aptecznych można znaleźć mydła w płynie, płyny do kąpieli, pianki, żele pod prysznic, olejki kąpielowe. Oprócz wymienionych, od dawna znanych postaci preparatów myjących, w ostatnim czasie spotyka się całkiem nowe formuły, np. pilingujące, owocowe kisiele do mycia ciała. Wspólną cechą tego typu wyrobów jest obecność w ich składzie związków powierzchniowo czynnych tzw. detergentów. Systemy te zmniejszają napięcie powierzchniowe wody, zwilżają brud, odrywają jego cząsteczki od powierzchni zmywanej oraz emulgują go w roztworze wodnym, tak aby nie dopuścić do jego ponownego osadzania. Odpowiadają one za własności myjące, zwilżające, a także pianotwórcze preparatu. Stosowane w wyrobach kosmetycznych środki powierzchniowo czynne zapewniają im, w odróżnieniu od większości mydeł, odczyn obojętny lub kwaśny, dostosowując się do warunków biochemicznych skóry. Preparaty przeznaczone do kąpieli w wannie zawierają z reguły większe ilości tego typu związków, niż kosmetyki pod prysznic. Bardzo ważną rolą, jaką muszą one spełnić obok mycia, jest zdolność tworzenia obfitej piany w wodzie, która stanowi jeden z wyznaczników dobrego preparatu myjącego. Z tego powodu w ich skład, oprócz typowych układów myjących, wchodzą środki pianotwórcze, stabilizatory piany oraz substancje zapobiegające osadzaniu się brudu na powierzchni wanny. Choć związki powierzchniowo czynne znajdują szerokie zastosowanie w różnorodnych preparatach kosmetycznych, nie zawsze nam się dobrze kojarzą. Pojawiające się określenie detergent, wywodzące się z języka łacińskiego, gdzie słowo detergo oznacza prać, wzbudza u wielu osób zdecydowaną niechęć. Zmiany w stylu życia i zwyczajach użytkowników spowodowały wzrost ich wymagań w stosunku do preparatów kosmetycznych. Coraz częściej oczekują oni zatem produktów, które są oparte na bezpiecznych, naturalnych i dobrze znoszonych przez skórę ZPC.

Naturalne detergenty

Z grupy oferowanych naturalnych detergentów można wymienić układy syntetyzowane w oparciu o cukry, zarówno proste (glukoza, fruktoza), jak i dwucukry (sacharoza, maltoza, laktoza). Ważną grupę stanowią także związki otrzymywane na bazie pochodnych protein. Zaliczane są one do związków niedrażniących, nietoksycznych, dobrze tolerowanych przez skórę i śluzówkę. Układy te są ponadto bezpieczne ekologicznie, łatwo bowiem ulegają biodegradacji. Wykorzystywane są właśnie głównie jako składniki recepturalne środków myjących. W połączeniu z innymi związkami powierzchniowo czynnymi obniżają ich drażniące własności, umożliwiając otrzymywanie łagodnych środków do kąpieli. Specyficzną grupę ZPC stanowią alkilopoliglukozydy wytwarzane ze skrobi i naturalnych alkoholi tłuszczowych. Są one łagodne dla skóry i włosów, wykazują ponadto właściwości kondycjonujące. Cechuje je duża zgodność z innymi związkami powierzchniowo czynnymi, są trwałe w szerokim zakresie pH, całkowicie biodegradowalne. Warto tu również zwrócić uwagę na pochodne betainy, które zdobyły trwałą pozycję w recepturach wielu środków do mycia ciała i włosów. Znajdują one szerokie zastosowanie w płynach do oczyszczenia skóry, dla których poszukuje się szczególnie łagodnych środków powierzchniowo czynnych. W recepturach syntetycznych preparatów do mycia, podobnie jak w przypadku naturalnych mydeł, pojawia się cały szereg związków o działaniu pielęgnacyjnym. Zawierają one w składzie zarówno substancje nawilżające, jak i natłuszczające, takie jak: gliceryna, hydrolizaty protein, ekstrakty roślinne, oleje. Bardzo często posiadają właściwości antyseptyczne i bakteriobójcze, które zawdzięczają obecności naturalnych ekstraktów ziołowych. Mogą one również zawierać substancje o działaniu keratolitycznym, powodujące wygładzenie skóry, spośród których na szczególną uwagę zasługuje kwas mlekowy.